Ayşe Ninenin Yüzü 75 Yaşında Gülecek

Karaman’da 14’ünde evlendirilen ve dünyaya getirdiği 5 çoçuğundan 4’ünü kaybeden 75 yaşındaki Ayşe Çalışkan, son yıllarını Ermenek Kaymakamlığınca yaptırılan evinde huzur içinde geçirecek- Ayşe nine: “Komşular söylesin, kimseye gidip ‘bir şeyim yok’ demedim. Gitmedim, istemedim. Kuru ekmek yedim ama kimseye muhtaç olmadım”

Karaman’ın Ermenek ilçesinde yaşayan Ayşe Çalışkan’ın (75) zorlu ve çileli hayatı devletin yaptırdığı evle değişecek.
75 yaşındaki Ayşe Çalışkan’ın evinden görüntü- Çalışkan’ın konuşması Ayşe ninenin yüzü 75 yaşında gülecek- Karaman’da 14’ünde evlendirilen ve dünyaya getirdiği 5 çoçuğundan 4’ünü kaybeden 75 yaşındaki Ayşe Çalışkan, son yıllarını Ermenek Kaymakamlığınca yaptırılan evinde huzur içinde geçirecek- Ayşe nine: “Komşular söylesin, kimseye gidip ‘bir şeyim yok’ demedim. Gitmedim, istemedim. Kuru ekmek yedim ama kimseye muhtaç olmadım”

Karaman’ın Ermenek ilçesinde yaşayan Ayşe Çalışkan’ın (75) zorlu ve çileli hayatı devletin yaptırdığı evle değişecek.Yüzündeki derin çizgiler, Ayşe Çalışkan’ın 75 yıllık hayatında karşılaştığı sarsıcı olayları ve zorlu yaşam mücadelesini özetliyor. Henüz 9 yaşındayken babasını kaybeden Çalışkan, 14 yaşındayken tanımadığı, kendisinden 10 yaş büyük biriyle evlendirildi.Dünyaya getirdiği 5 çocuğundan 4’ünü çok küçük yaşlarda kaybeden ve hayattaki tek oğlu kanserle mücadele eden Çalışkan, yıllarca tek odalı evde yaşamını sürdürdü.Üzerine “kuma getiren” eşinden ayrılan, yaşadıklarına karşın hala dimdik ayakta durmaya çalışan, yaşama azmiyle çevresinde örnek gösterilen Çalışkan’ın durumundan haberdar olan Ermenek Kaymakamı Eyyüp Güngör, Ayşe nineye iki odalı ev yaptırıyor.

“Çocukken büyüdüm”Bu haber üzerine yüzü gülen Çalışkan, yaşadıklarını AA muhabiriyle paylaştı.Hayatta çok zorluk çektiğini, yetim büyüdüğünü, annesinin kendilerini kimseye muhtaç etmemek için var gücüyle çalıştığını anlatan Çalışkan, yaşıtları okurken çocuk yaşta evlendirildiğini dile getirdi.Hiç oyuncağı olmadığını, henüz çocukken büyüdüğünü aktaran Çalışkan, “Hep çocuklarımla mutlu bir yuvanın hayalini kurdum ancak mümkün olmadı. Kaybettiğim dört çocuğumun acısı ilk günkü gibi yüreğimde. Evlat acısı çok zor” diye konuştu.- Hep başkalarını düşündü.

Eşi eve başka bir kadın getirince dünyasının başına yıkıldığını belirten Çalışkan, şöyle devam etti: “Yanıma kadın getirince ne yapayım, ayrıldım. Tarlalarda çalıştım. Keyfimden yaşlanmadım. Ağzımda dişim kalmadı. Komşular söylesin, kimseye gidip ‘bir şeyim yok’ demedim. Gitmedim, istemedim. Kuru ekmek yedim ama kimseye muhtaç olmadım. Zor durumda kaldığımda oturup ağladım. Hayattaki tek evladım da hasta olunca iyice yıkıldım. Tek göz odada yaşamım geldi geçiyor. Banyoyu bile ahırda yapıyordum. Sağ olsun devlet yüzümü güldürdü. Bana ev yaptırıyor. Mutlu oldum. Hep ağladım, acı çektim.

‘Başkalarının evi var’ diye hiç üzülmezdim. Kendi ateşimde kendim yandım.”- “Çok gururlu bir insan”Çalışkan’ın komşuları ise “Ayşe teyze, çatısı akan ve yıkılmak üzere olan evde yaşıyordu. Özellikle kışın başına bir şey gelmesinden çok korkardık. ‘Acaba yaşıyor mu?’ diye hemen kapısına giderdik. Görünce de rahat bir nefes alırdık. Çok gururlu bir insan. Başkasına zahmet olmasın ya da başkaları faydalansın diye hiçbir şeyi kabul etmez. Yardım taleplerimizi onuru nedeniyle hep geri çevirdi” ifadelerini kullandı.Ermenek Kaymakamlığı yetkilileri ise Ayşe Çalışkan’ın evinin yakında teslim edileceğini, devletin darda ve kimsesiz olan herkesin yanında olduğunu söyledi.